Lexojmë në errësirën pas-diellore,
Me endje rishtare,
Edhe pse lexues
Prej kohësh jemi.

Kemi ëndje për risi,
Ëndje për të mos perënduar,
Pas perëndimit nuk e dimë
Nëse do kemi agim.

Jetojmë absurditetin e një ditënate,
Një rreth vicioz kohëhumbjesh të shumta,
Dhe si një diell anarkik,
Humbasim në orbita të panumërta.

…
Takim i rastësishëm dhe ndarje e pashmangshme,
Në këtë botë s’ka vend për improvizim.
Shpupurisja e flokëve të një tjetre
Të përhumb në Sallone Akujsh.

…
Një qiell shohim të dy,
Por yjet i vështrojmë ndryshe,
Ti si stacione të largëta,
Ndërsa unë, në zhvendosjen e jetës,
Si premtime të kota.
Në këtë jetë, i natyrshëm është vetëm zhgënjimi.
Dhimbja nuk shijon më lehtë me alkool,
Ditën tjetër do kem dhimbje shpirti, por edhe koke,
Të jesh esëll është gjëja më e vështirë,
Por dhe më pak e dhimbshme njëkohësisht.
U esëllova në momentin e largimit,
Ndarja ishte thjesht efekt estetik,
Ka ndarje, që duken më të bukura në perëndim.

…
Një shije kafeje më le,
Paçka se ika unë,
Fajin e ndarjes te ty do e hedh.
Në stacionet e urbanëve amorfë,
Ty do të të shoh si ikanake,
Pas humbjes, shmangia sjell shmangie.

…
Do të të kujtoj ditëve me diell,
Si një hije simpatike që
Kalon dy herë përpara tavolinës sime,
Paçka se ti ike e kursyer,
Ose thjesht e bukur.
Gjërat e bukura ndodhin vetëm një herë.
E bukura është soditja momentare,
Jeta është çasti, udhëtimi dhe lënia pas.
Shijen amaro që do më mbetet,
Do e tres në pellgjet
Ku do dallohet fytyra jote,
Dhe kur siluetën do kërkoj.

Je frymë,
Prandaj të shoh gjithkund.

———————

U bë një vit që nuk jemi parë

U bë një vit që nuk jemi parë,
Ditët përtypen ngadalë,
Si krahët e shpendëve të pangjashëm,
U endëm në qiej të paskaj.

Më shumë se një vit që nuk shihemi,
Një tjetër ditë shtohet sot,
Në pellgjet e shiut të kësaj dite,
Më vijnë, si letra të vjetra, ca lotë.

———————-

Trajtë amorfe

Kemi humbur në labirinte minoike,
Ku dhe fryma nuk gjen rrugë kthimi,
Kemi harruar të shikojmë të bukurën,
Në sy kemi thjesht një hije përçmimi,
Kemi lënë pas pjesën tonë më të mirë,
Përdore na ka marrë pasqyrimi,
Kemi lënë plot gjëra pa bërë,
Por nuk vlen ky fakt si shkak trishtimi,
Para se të niseshim nuk u përshëndetëm,
I sikletshëm do jetë ritakimi,
Humbas në trajta amorfe,
Tashmë nuk kam më pikë referimi.
———————-

E panjohura

Duke ecur rrugëve pa ide,
Shoh nje fytyrë të mbuluar me shall,
Shoh vetëm dy sy,
Të jenë sytë e dëshiruar vallë?

Ndjek protagonisten e fabulës së jetës,
Nëpër qoshka, rrugica, në çdo anë,
Lëvizja-enigmë është hipnotike,
Në sfond, për të më zgjuar, bie një këmbanë.

———————–

Nxito Helios në kupë të qiellit

Nxito Helios në kupë të qiellit,
Se pa ty dritë dielli nuk ka,
Ta ndjejmë nevojën, pa njohur meritën,
Mbi ty pesha e rëndë e shërbimit ra.

Nxito Helios në kupolën qiellore,
(Ta kërkon detyra këtë nxitim)
Së bashku me kuajt e tu të flaktë,
Ndriçimi ynë është për ty një burgim.