Nga Pandi Laço

Në kutitë e vogla
Paketova lotët, puthjet,
Ishin aq të rralla,
Por të çmuara,
Si diamantet afrikanë!
“I ke të rremë!”
M’tha argjendari!
Në kutitë e mesme,
Paketova përditshmërine tonë!
Hapat, fjalët, vështrimet,
S’ishin aq pak!
Në tregun e “pleshtit”,
Kishte gjithshka si ato,
Dhe shumë si unë,
Që shisnin të kaluarën !
Në kutitë e mëdha,
Paketova zënkat, pajtimet, dritëhijet,
Gjithshka që mbeti brenda mureve.
Mu deshën edhe më kuti,
I postova në një adresë që s’ekziston.
Mund të paketoj gjithë botën,
Bashkë me vehten time,
E ti nis larg,
Diku në hapësirën yjore.
Përsëri diçka mbetet…