Nga Gerta Bandilli

Në ballkonin e vjetër të vjeshtës

Gjethe bien të vakura
mbi një dashuri të zverdhur
në ballkonin e veshur me brymë mëngjesi.
Rrezet shpuese të diellit përtac
mezi presin të vijë mbrëmja
pa petale e plot mungesa,
në rrugën e ngushtë ku këmbët e vogla
të saj nuk linin gjurmë…

Në ballkon një çerdhe e braktisur
dallëndysheje e ca lëvozhga veze
tregojnë se atje ka pasur jetë.
Në një parvaz të ngrënë mermeri
luhej me cicërima zbukuruese
një melodi e ëndërrt
për të na treguar se në kujtimet tona
është një fjalë që shqiptohet “Dikur!”

Një dorë e lodhur vendos një filxhan
që lëshon avull mbi parvazin
e lagur nga shiu i venitur i shikimeve,
dora tjetër e merr duke u dridhur
në çastin e pritjes të dashurisë
që do të pushtonte zemrat
në një ditë vjeshte
në një ballkon të vjetër….