“Kërkova pak dritë”
“Kërkova pak dritë / Dhurova pak dritë /
Jetova për me qenë dritë”
Nga Irsa Ruçi
Kërkova pak dritë
Dhe ndeza një shkrepëse
Aty ku ish’ errësirë;
Të lindja shpresën
Dhe flakën ta shquaja si motiv
Që buron prej shpirti,
Të çelja gëzimet
Pa i fahehur dhembjet
Tek qendronin stoikisht
Mbi kohën time.
Kërkova pak dritë
Të shihja veten në pasqyrë
Për t’i treguar se është kaq e bukur
Sa asnjë re
S’mund t’ja fshehë diellin
Zgjuar në kraharor,
Asnjë lot s’ja fshin dot
Imazhin që zemra i ka pikturuar
Përtej çdo kohe.
Kërkova pak dritë
Dhurova pak dritë
Jetova për me qenë dritë;
Lehtë pa zhurmë u largova
Me vete mora stuhitë
Dhe shigjetat të cilat i ndjeva
Goditje pa mëshirë,
Në trup,
Se asnjë s’ma preku at’shpirt
Që kohës i fali dritë!