Ambasadori i Shqipërisë në Kombet e Bashkuara, Ferit Hoxha, mbajti fjalën e tij në mbledhjen e Këshillit të Sigurimit për Ukrainën “Perspektiva e zgjidhjes paqësore dhe transferimi i armëve”, të zhvilluar më 8 shkurt 2023.

Fjala e Ambasadorit Ferit Hoxha

Falenderoj USG Nakamitsu për informimin e saj.

Dëgjuam me vëmendje fjalët e z. Roger Waters. Ka shumë gjëra për të marrë atje. Ai është me fat që është në Nju Jork, në një vend të lirë, të flasë sipas mendjes së tij, të thotë çfarë të dojë, përfshirë për agresionin rus dhe sa i gabuar është. Po të kishte qenë në Rusi, me ato që tha, mund të ishte në paraburgim deri tani.

Kolegë,

Pikërisht një vit më parë, pikërisht në këtë dhomë, disa prej nesh paralajmëruan për mundësinë e një agresioni të paprovokuar ushtarak të Rusisë në Ukrainë.

Rusia në mënyrë të përsëritur i mohoi me forcë këto paralajmërime duke i quajtur thashetheme të pabaza që sigurojnë komunitetin ndërkombëtar “nuk do të ketë agresion”.

Vetëm pak javë agresion pati, në formën e tij më të pastër, me një emër të deformuar, por me të njëjtat pasoja. Vazhdon deri në këtë orë.

Këtu jemi, një vit më vonë, në një takim të thirrur për perspektivën e një zgjidhjeje paqësore dhe transferimin e armëve. Kjo përzierje kurioze kërkon disa pika kyçe:

Së pari, paqe. Është vërtet pozitive që flasim për paqe dhe kemi bërë thirrje vazhdimisht për të, por gjërat duhet të jenë të qarta dhe thirrja duhet të jetë e sinqertë.

Ajo që po ndodh prej një viti në Ukrainë është një luftë e zgjedhur, e nisur pa asnjë copëz justifikimi kundër një kombi paqësor, sovran që nuk përbënte kërcënim për Rusinë dhe askënd tjetër.

Kjo fatkeqësi ishte bërë nga Rusia, një shkelje e ligjit ndërkombëtar dhe Kartës së OKB-së, dhe që atëherë ka shkatërruar Ukrainën, duke vrarë njerëzit e saj, duke shkatërruar infrastrukturën e saj, duke çmontuar ekonominë e saj. Kjo aventurë e rrezikshme ka paraqitur një rrezik të qartë dhe të drejtpërdrejtë për sigurinë e Evropës, por, siç e dinë të gjithë tani, me një ndikim shumë më të gjerë në mbarë botën.

Këta 12 muaj u kanë treguar të gjithëve, përfshirë edhe vetë Rusinë, se pavarësisht dhimbjes së tmerrshme që i është shkaktuar Ukrainës dhe popullit të saj, Rusia nuk ka arritur të arrijë asnjë nga objektivat e saj strategjikë, operacionalë dhe taktikë.

Gjithçka ka shkuar keq, ashtu si ideja ishte e ligë dhe planet e saj dështuan. Vetëm Rusia mund ta korrigjojë këtë dhe ka vetëm një mënyrë për ta bërë këtë: të ndalojë luftën, të tërheqë forcat e saj nga Ukraina dhe t’i kthehet bisedimeve.

Por ne nuk shohim asnjë shenjë, asnjë, se Rusia po kërkon seriozisht dhe me të vërtetë ndonjë zgjidhje paqësore dhe as se do të pushojë së sulmuari brutalisht Ukrainën. Tani jemi mësuar të dëgjojmë një gjë dhe të shohim pikërisht të kundërtën e saj të materializuar. Kjo thirrje nuk është ndryshe pasi ajo që shohim është e kundërta: një kokëfortësi për të vazhduar përpara, për të vazhduar krimin, për të shkaktuar më shumë dhimbje.

Është e vështirë të marrësh raketa vrasëse për degët e ullirit.

Së dyti, transfertat e armëve. Një anëtar i Kombeve të Bashkuara u sulmua ashpër nga fqinji i tij. Bota nuk zgjodhi të shikonte larg. Ajo zgjodhi të ngrihet në këmbë, të dënojë Rusinë, të “ngritet” të tregojë solidaritet me viktimat dhe në mbrojtje të rregullave të dakorduara. Ajo zgjodhi të përballet me veprimin e paligjshëm të Rusisë përmes mjeteve dhe veprimeve ligjore.

Nuk ka asnjë nen në Kartën e OKB-së apo askund tjetër në të drejtën ndërkombëtare që i jep të drejtën çdo vendi të zhvillojë një luftë të paligjshme kundër një tjetri. Ky është një nga përfitimet e mësimeve të nxjerra nga e kaluara: punë për paqe, në bashkëpunim dhe miqësi, në përfitime të përbashkëta.

Në këmbim, ka dispozita të qarta, të dakorduara nga të gjithë, se si të ndihmohen viktimat. Neni 51 i Kartës së OKB-së siguron bazën ligjore për shtetet individuale për të ofruar çfarëdo ndihme për një vend që ushtron të drejtën e tij të natyrshme për vetëmbrojtje, në mbrojtje të sovranitetit dhe integritetit territorial të tij.

Nuk mund të ishte më e qartë. Kjo është ajo që kanë bërë disa vende, nga kontinente të ndryshme.

Ata kanë qëndruar për Ukrainën dhe ushtrinë e saj; me njerëzit e thjeshtë, ata që u detyruan të braktisin studimet, veglat muzikore, veshjet sportive, të vunë lodhjen ushtarake, të turren në front për të mbrojtur fëmijët e tyre, për të mbrojtur tokën e tyre, për të mbrojtur lirinë e tyre.

Dhe me guximin e tyre të jashtëzakonshëm dhe shkëlqimin ushtarak ata kanë justifikuar çdo qindarkë. Armët e furnizuara në Ukrainë kanë ndihmuar në shfaqjen e kufijve për aventura të tilla, për Rusinë dhe këdo që mund të tentohet të përdorë forcën në vend të mjeteve paqësore. Komuniteti i kombeve duhet të vazhdojë të qëndrojë me Ukrainën dhe të vazhdojë të ofrojë gjithçka që e ndihmon Ukrainën të ndihmojë veten, të shtyjë agresionin derisa lufta t’i lërë vendin bisedimeve, diplomacisë.

Dhe duke folur për armët, ajo që duhet të kemi vëmendjen tonë është çështja e transferimit të paligjshëm të armëve nga Irani dhe Koreja e Veriut, dy vende nën sanksionet e KS të OKB-së dhe që po përdoren në luftën e agresionit kundër Ukrainës, duke shkelur në mënyrë flagrante Rezolutat e Këshillit të Sigurimit të OKB-së.

Si përfundim, zonja Presidente, ne do të mbështesim gjithmonë përpjekjet për paqe, bisedimet, dialogun dhe zgjidhjen e paqes.

Por këto nuk duhet të jenë fjalë boshe për t’u përdorur për të vendosur diçka në procesverbal. Ajo që duhet është një veprim konkret dhe kjo fillon në Kremlin, ku u vendos lufta.

Paqja bëhet gjithmonë nga trimat, me vizione të qarta dhe udhëheqje të fortë, me përfitime të përbashkëta për të gjithë, jo në dëm të disave.

Rusia e filloi këtë luftë;

Rusia është përgjegjëse për pasojat e saj;

Rusia mund të vendosë t’i japë fund.

Sepse, dhe do ta përfundoj me këtë, si një grup i famshëm rock, Pink Floyd kanë kënduar vitin e kaluar, në këngën e tyre ikonike ngritëse “Hey Hey Raise Up”, dhe citoj: “Ukraina jonë e bukur është në pikëllim dhe ne do të ngremë atë, dhe ne do të gëzojmë për Ukrainën tonë të lavdishme”.

Sa më shpejt të përfundojë kjo çmenduri, aq më mirë, për të gjithë, Ukraina e Lavdishme, Rusia dhe bota.

Faleminderit!