Nga Bujar Ramaj

Drita dhe dashuria kanë thelbin dhe kuptimin e kësaj bote, janë vetëekzistencë, janë e vërteta; drita dhe dashuria janë produkt i energjisë që mban këtë univers, drita është kulmi i shpejtësisë ku përtej këtij kufiri ekziston një koncept tjetër i kohës dhe hapësirës, dashuria është forca tërheqëse që mban universin dhe unitetin e qenieve të gjalla në tokë. , është në qendër të krijimit të njeriut dhe krijesave të tjera, drita është informacion, aty ku nuk ka dritë – nuk ka informacion, drita ka frekuencën më të lartë që varion nga katër deri në shtatëqind miliardë valë në sekondë. Drita është baza e të gjithë informacionit virtual që posedojmë sot, nga drita përcaktojmë distancën e yjeve, galaktikave, përmbajtjen kimike të çdo ylli në univers, zgjerimin e universit etj .

Drita dhe dashuria janë shkëndijat që ndezin zjarrin e jetës në bimë, tek ne dhe në çdo gjallesë, ato janë vetë jeta, fraksionet e rrezatimit të dritës zbulojnë sot të padukshmen në trupin tonë dhe në të gjitha qeniet e gjalla, veçanërisht në fushën mjekësore, por edhe në të gjitha fushat e tjera të materies në tokë dhe në univers.

Bota nuk do të ekzistonte dhe nuk do të kishte kuptim pa dritën dhe dashurinë. Për këtë arsye drita dhe dashuria kanë qenë fenomenet më të studiuara nga të gjithë shkencëtarët, shkrimtarët, artistët e mbarë botës. Drita mbart informacion, duke qenë se është valë dhe grimcë (fotone), krijon dhe shpërndan informacion si me rreze ashtu edhe me fotone, kështu që në një centimetër kub kristal fotoni ruhet informacioni i një biblioteke gjigante. Pra, falë dritës barten informacione si: televizion, telefon, radio, radar, kompjuter, valë satelitore etj.

Rregullatori universal i kozmosit dhe krijesave, duke shmangur kaosin, shkatërrimin, urrejtjen, luftën. Nëse duam që speciet tona të mbijetojnë, nëse duam t’i japim kuptim jetës, nëse duam të shpëtojmë botën dhe çdo qenie që kërkon strehim në këtë planet, dashuria është e vetmja zgjidhje.

Si në Bibël ashtu edhe në Kur’anin Famëlartë, Zoti është konceptuar si burimi i dritës:
” Allahu është drita e qiejve dhe e tokës , … dritë mbi dritat . Zoti udhëzon në dritën e Tij kë të dojë “.
Në të njëjtën kohë, në Librat e Shenjtë engjëjt, shpirti, dashuria, dija dhe qielli konsiderohen si produkt i dritës. Është shumë e mundur, Zoti e di më së miri, që engjëjt, këta lajmëtarë të Zotit që janë produkte të dritës, të mbajnë informacione kozmike dhe njerëzore dhe ta ruajnë atë ashtu si ne ruajmë informacionin në një kompjuter. Aq më tepër që Zoti në Kuran përshkruhet si Drita e qiejve dhe e tokës, drita mbi dritat, duke qenë në gjendje të menaxhojë lehtësisht çdo informacion që është në univers, në tokë dhe në çdo dimension të hapësirës dhe kohës. .” Meqenëse Zoti është Drita e qiejve dhe e tokës, atëherë çdo shkëlqim i parë në lartësi dhe në poshtë, qoftë në shpirtra apo trupa, qoftë personal apo i talentuar, qoftë i hapur apo i fshehur, qoftë mendor apo fizik, është burim i dritës së Krijuesit, është Monopoli i tij” thote nje njeri i Zotit.

Dukuritë që theksohen në Kuran si burim drite janë: informacioni, dituria dhe dashuria. Kjo lidhje e ngushtë e informacionit, dijes dhe dashurisë me dritën i jep kuptim jetës, e ndriçon atë.

Në Kuranin Famëlartë thuhet:

” Atij nuk i arrijnë sytë dhe Ai arrin te sytë… Ju kanë ardhur ndriçime nga Zoti juaj. Ai që është i ndritur, e bën atë për veten e tij, e kush është i verbër, e bën kundër vetes.”

Pikërisht aty ku përmenden sytë, përmendet edhe drita, pasi që sytë janë të ndërtuar mbi parimin e dritës dhe përfshijnë dhe pasqyrojnë atë që zbulon drita, por nuk mund ta kapin dritën, një temë e tillë është e thellë për t’u trajtuar. Ndoshta duke medituar thellë mbi dritën, ajo e frymëzoi Profetin e Islamit që të linte si mesazh një lutje sa hyjnore aq edhe njerëzore, sa poetike aq edhe shkencore, sa reale aq edhe kuptimplote për çdo epokë:

“O Allah! Bëj dritë në zemrën time, dritë në varrin tim, dritë para meje, dritë pas meje, dritë në të djathtën time, dritë në të majtë, dritë mbi mua, dritë poshtë meje, dritë në dëgjimin tim, dritë në shikimin tim. , dritë në flokët e mi, dritë në lëkurën time, dritë në mishin tim, dritë në gjakun tim dhe dritë në kockat e mia. O Allah! Më bëj të kuptoj rëndësinë e dritës, më jep dritë dhe më bëj dritë!” .

Si është e mundur që Profeti Muhamed as , i lindur në shkretëtirën e Arabisë në një vend ku shoqëria ishte shumë primitive, parashikoi me këtë deklaratë për dritën rëndësinë e saj në kohët moderne të zhvillimit më të lartë të shkencës? Si mundi ai të shkruante këtë libër të quajtur Kuran, i cili hedh dritë mbi të gjitha çështjet e botës?! Kjo gjëegjëzë ka bërë mijëra studiues, shkencëtarë, filozofë, poetë, studiues të bindur se enigma është diku përtej Profetit, përtej këtij realiteti, duke shkuar në kërkim të Tij, duke shpresuar ta takojnë Atë… Lum ai që e kupton dhe e kërkon Atë. , Krijuesi, sepse ai patjetër do ta takojë atë.

Unë jam nisur drejt kësaj drite në një udhëtim që shpresoj se shumë të tjerë do ta bëjnë. Dhe (ky udhëtim) do t’ju japë një dritë, me të cilën do të ecni:

“ …Dhe Ne, me urdhrin e Allahut, të dërguam ty, o Pejgamber, thirrës në rrugën e Tij dhe pishtar ndriçues ”.

Pra, ky ndryshim do të jetë se do të na jepet një dritë, me të cilën do të ecim në të gjitha rrugët tona. Do të thotë se ajo dritë do të depërtojë në çdo fjalë e në çdo vepër, në çdo forcë dhe në çdo ndjenjë tonën. Madje ajo dritë do të na hyjë në mendjen tonë, aq sa edhe hamendja jonë do të jetë plot dritë. Ajo dritë do të jetë në sytë tanë, në veshët tanë, në gjuhën tonë, në fjalët tona dhe në çdo qëndrim dhe lëvizje tonë. Edhe mendjet tona do të veprojnë vetëm për të përhapur dritë dhe ne të gjithë do të bëhemi dritë.

Kurani Fisnik trajton dritën përtej kësaj jete duke paraqitur një vazhdimësi të niveleve të pafundme të ngjitjes:

” Drita e tyre (besimtarëve) do të shkojë para tyre dhe në të djathtën e tyre dhe ata do të thonë: “O Zoti ynë! Plotësoni dritën tonë dhe falni! Ti je pa dyshim i Plotfuqishëm për çdo gjë ”.

Le të jetë secili prej nesh një qiri i ndezur në këtë dritë hyjnore për të përhapur të mirën dhe për të ndalur të keqen në këtë botë, e cila çdo ditë e më shumë po bëhet më mizore; le të jemi pishtarë të vërtetë të dijes, paqes, dashurisë, mirësisë dhe drejtësisë, që mirësia të ndriçojë botën; le të digjemi si qiri për këtë mision të shenjtë që Zoti na ka besuar.

Në këtë epokë ku errësira po pushton dritën, le të ndezim sa më shumë qirinj dashurie dhe mirësie për ta mbajtur dritën hyjnore të ndezur dhe ndriçuar në zemrat dhe mendjet e njerëzve.

______________________________________________________

NAIM FRASHËRI

FJALËT E QIRIRIT

Në mes tuaj kam qëndruar e jam duke përvëluar,
që t’u ap pakëzë dritë, natënë t’ua bënj ditë.
do të tretem, të kullohem, të digjem, të përvëlohem,
që t’u ndrinj mir’ e të shihni, njëri-tjatërin të njihni.

për ju do të rri të tretem, asnjë çikë të mos mbetem,
të digjem e të qanj me lot, se dëshirën s’e duronj dot.
unë zjarrit nuk i druhem dhe kurrë s’dua të shuhem,
po të digjem me dëshirë, sa të munt t’u ndrinj më mirë.

kur më shihni se jam tretur, mos pandehni se kam vdekur;
jam i gjall’ e jam ndë jetë jam në dritët të vërtetë,
unë jam në shpirtin tuaj, mos më kini për të huaj,
m’është falurë durimi, andaj po digjem si trimi,

se ma k’ënda t’u bënj mirë, të mos mbeti n’errësirë.
jakëni rreth meje rrini, flisni, qeshni, hani, pini,
në shpirt kam dashurinë, pa digjem për njerëzinë,
lemëni të përvëlohem, nukë dua më të ftohem,

dua ta djek trupn’ e kretë për atë zotn’ e vërtetë.
me zjarr ta djek mushkërinë e të tretem për njerinë,
bashkë me gëzimt të tija të vete te perëndia.
unë dua njerëzinë, mirësin’ e urtësinë.

në bëhi shokë me mua, në më doni si u dua,
njëri-tjetërin në doni, të paudhë mos punoni.
o zëmëra fluturake, qasju pakë kësaj flake!
mase krahët t’i përvëlon, po dhe shpirtin ta shënjtëron.

unë duke përvëluar, njerëzit i kam ndrituar.
kam qënë mik me njerinë, andaj i di e më dinë.
gjithë tuajt’ i kam parë, mëm’ e at’ e fis e farë,
si tani gjithë i kam ndër mënt, që rrininë më këtë vënt.

edhe sot nër ju ata shoh, se shpirtin e tyre ua njoh,
dhe unë si ju jam ndruar e jam përzjer’ e ndryshuar,
pa jam bërë shumë herë zjar e uj’ e balt’ e erë.
jam një shkëndijë pej qielli dhe një drudhëzë pej dielli.

edhe ndër qiej fluturonj, edhe brënda në det qëndronj,
shumë herë fle në baltë, diku ndodhem dhe në mjaltë
bënem qëngj e kec i pirë, lul’ e bar e gjeth i mbirë.
dua shumë fjalë t’u them, po trëmbem mos i bënj ujem.
e ku shkruhenë në kartë fjalët’ e gjuhësë zjarrtë?